Η Φαίνη Χατζηαθανασιάδου έχει αποδείξει στη ζωή της ότι οι δυσκολίες δεν την πτοούν, αντιθέτως λειτουργούν ως πρόκληση στην οποία ανταποκρίνεται γιατί έχει πολύ συγκεκριμένη στόχευση. Και αυτή είναι η προσφορά. Έχει μάθει άλλωστε να βλέπει τα πράγματα από την θετική τους πλευρά, αφού η ίδια χρειάστηκε να μεγαλώσει μόνη το παιδί της αφήνοντας για λίγο στο περιθώριο όνειρα και προσωπικά στοιχήματα. Ποτέ, όμως, δεν θεώρησε ότι τα χρόνια εκείνα δεν ήταν αποδοτικά για την πορεία που θα ήθελε να ακολουθήσει. Αντιθέτως. Η Φαίνη Χατζηαθανασιάδου, την περίοδο εκείνη, που σαφώς όλα ήταν πιο περιορισμένα κοινωνικά και επαγγελματικά, έχει σήμερα την ωριμότητα να δεχτεί ότι έλαβε πολύτιμα ψυχικά εφόδια ως γυναίκα, ενώ συγχρόνως τότε ήταν που είχε και τις πρώτες σκέψεις για την ενασχόλησή της με τα κοινά.
